قشنگترین متنی که تا حالا خوندم :

آتش و آب و آبرو با هم 

هر سه گشتند ، در سفر همراه 

عهد کردند ، هر یکی گم شد 

با نشانی ز خود شود پیدا 

 گفت آ تش : به هر کجا دود است 

میتوان یافتن مرا آنجا 

آب گفتا : نشان من پیداست 

هر کجا باغ هست و سبزه بیا 

آبرو رفت و گوشه ای بگرفت 

گریه سر داد . گریه ای جانکاه 

 آتش آن حال دید و حیران شد 

آب در لرزه شد ، ز سر تا پا 

گفتش آتش ، که گریۀ تو ز چیست ؟

آب گفتا بگو نشانه چو ما 

آبرو لحظه ای به خویش آمد 

دیدگان پاک کرد و کرد نگاه 

گفت : محکم مرا نگه دارید 

گر شوم گم نمیشوم پیدا

” رهی معیری “