مولا جان…
خاک، در خود فرو می‌ریزد؛
وقتی خون سرت،
چشمه خون‌هایی می‌شود
که در کربلا فواره خواهند زد
و آفتاب در پیراهنی
سیاه برمی خیزد از خواب؛
وقتی که می‌گویی:
فزت و رب الکعبه